[:de]Ungeplante Tage in Paraguay[:nl]Onverwachte dagen in Paraguay[:en]Unexpected days in...

No hay internet!

13/11/2016 Comments (2) Blog

[:de]Brasilien – Pantanal und die Tiere[:nl]Brazilie – Pantanal en de dieren[:en]Brasil – Pantanal and the animals[:]

[:de]Bei einem kurzen Stop essen wir einen Kleinigkeit, können zum Glück noch die letzten Guarany loswerden – tja, und dann sind wir wieder in Brasilien – als wären wir nie kurz ausgereist.

Dieser Teil von Brasilien gefällt uns auf Anhieb unglaublich gut – Natur und Tiere sind wirklich. Als wir dann auch noch einen Ameisenbär erspähen, müssen wir anhalten und diesen fotografieren. Später sieht Tom noch einen Tucan – wow!

tucan01 grameisenbaer01

Bonito ist unser nächstes Ziel – genauer gesagt: Camping do Gordo (Tipp von Walter). Diesen Tipp möchten wir auch gerne weitergeben. Camping do Gordo ist zwar nicht dort, wo wir es erwartet haben (sondern 6-7 km weiter im Busch), aber wirklich toll. Sehr abgelegen, toller Campingplatz, direkt am Fluss mit glasklarem Wasser. Ein nerviger Hahn bekämpfte Tom bei der Ankunft, dann begrüsste uns ein Makake noch vor dem Abendessen. Was will man mehr?

Okay, der Preis für die Übernachtung passte für uns nicht – 20€ sind definitiv zu viel. Daher blieben wir auch nur eine Nacht und verliessen diesen tollen Platz, nach dem wir uns am nächsten Morgen noch ausgiebig umgesehen haben und schwimmen waren.

abendessen

wasserschweine01

Über Bonito (touristisch, aber ganz nett) ging es weiter nach Miranda – unterwegs haben wir immer wieder viele, viele verschiedene Tiere gesehen. Bei Miranda wollten wir auf die Ranch Meia Lua. Auch diese liegt etwas abgelegen ca. 5km von der Hauptstrasse entfernt. Auf dem Weg sehen wir ca. 20 kleine Krokodile!

Kellen, die Managerin, heisst uns herzlich willkommen und wir können für ca. 15€ pro Nacht dort bleiben. Ein bis zwei Nächte sollen es werden.

Tom sieht, wie zwei Einheimische aus Kokosnüssen trinken – nur wenige Minuten später dürfen auch wir Kokosnüsse (Lob mag Kokosnuss nicht) geniessen (mit einem kleinen, leckeren Zusatz).

Wir bauen das Zelt auf, richten uns ein – dann kommt Kellen: heute Abend findet eine kleine Party statt und sie bietet uns an, in einem der Zimmer zu übernachten (damit es für uns nicht so laut ist). Okay – die Zimmer sind prima und das Bad hätten wir eh benutzt.

Am nächsten Morgen treffen wir uns mit Kellen um 6 Uhr (ja, sechs) und gehen auf eine kleine Erkundungstour. Wir sehen dabei Wasserschweine, einen kleinen Ameisenbären, einen Affen und viele verschiedene Vögel – dann entspannen wir im Pool und relaxen. Auch die nächste Nacht dürfen wir im Zimmer übernachten – lassen uns noch die Mercosur-Versicherung ausdrucken und verabschieden uns Richtung Bolivien.

kleinerameisenbaer guerteltier01

Aber nicht, ohne die 184 gefahren zu sein. 184?

Ja, das ist die Strasse, die Walter uns empfahl – eine Schotter- und Sandpiste. Wir hatten in Erinnerung, dass es 50km Schotter sind – jedoch entpuppte es sich doch etwas anders. Die ersten 25km waren Schotter – doch es begann zu regnen und wir entschieden uns, bei der Fazenda Santa Clara einen Stop einzulegen.

Die Übernachtung war okay, zum Abendessen gab es Piranha … doch die 3km An- und Abfahrt zur Fazenda mochte Lobke gar nicht: Sandpiste!

Am nächsten Morgen machen wir uns auf den Weg Richtung Corumba an der Grenze zu Bolivien. Curva do legue war das erste Etappenziel. Gut 25km, wovon mindestens 15km reine Sandpiste waren. Rechts und links von uns Krokodile und viele weitere interessante Tiere – doch unsere Augen mussten sich auf die Strasse richten.

In Curva do legue angekommen – ohne Frühstück, wollten wir etwas essen. 11:30 Uhr hiess es – irgendwie waren unsere Uhren nicht synchron und wir befanden uns eine Stunde weiter voraus – letztendlich haben wir lange auf etwas zu essen gewartet, bevor es weitergehen konnte.

Von den restlichen gut 85km bis Corumba waren 75km Offroad … mit einer Flussüberquerung mit einer kleinen Fähren. Beim Rangieren haben wir Lobke’s Kupplung total verstellt – das hat uns mal eine gute halbe Stunde gekostet, bis es weiterging.

Kurz vor Corumba wurden wir das erste Mal von brasilianischen Polizisten angehalten, die auch nach unseren Papieren fragten. Tom verwickelte sie in ein Gespräch, mit ein paar Aufklebern von uns wurden sie scheinbar völlig abgelenkt und wir konnten unkontrolliert (auch wenn wir nichts zu befürchten hatten) weiterfahren.

Volltanken war vor dem Grenzübertritt angesagt. Dann hiess es: Bolivia – wir kommen![:nl]Tijdens een korte stop eten we wat, waarbij we gelukkig onze laatste Guarani kwijtraken – a, en dan zijn we weer terug in Brazilië – alsof we het land nooit had verlaten.

Dit deel van Brazilië bevalt ons op het eerste gezicht zeer goed – natuur en dieren zijn werkelijk geweldig. Wanneer we dan ook nog een miereneter zien, stoppen we uiteraard voor een foto. Tom ziet later nog een Tucan – wow!

tucan01 grameisenbaer01

Bonito is onze volgende bestemming – beter gezegd: Camping do Gordo (Tip van Walter). Deze tip geven we ook graag verder. Camping doen Gordo is niet daar waar we dachten (6-7 km verder in de bush), maar echt geweldig. Zeer afgelegen, grote camping, direct aan de rivier met kristalhelder water. Tom wordt bij aankomst door een kemphaan aangevallen; een makaak begroet ons bij het avondeten. Wat wil je nog meer?

Ok, de prijs voor een overnachting past voor ons niet zo erg – 20 € is te duur. Daarom zijn we slechts een nacht gebleven en verlieten we deze geweldige plek, nadat we ’s ochtends nog heerlijk gezwommen hebben.

abendessen

wasserschweine01

Via Bonito (toeristisch maar heel mooi) reden we naar Miranda – onderweg hebben we voortdurend verschillende dieren gezien. In Miranda zochten we naar de Ranch Meia Lua. Ook deze plek ligt ongeveer 5 km van de hoofdweg. Onderweg zien we over 20 kleine krokodillen!
Kellen, de manager, heet ons welkom en we kunnen voor ongeveer 15 € per nacht kamperen. We zullen één of twee nachten blijven.
Tom ziet twee locals uit kokosnoten drinken – een paar minuten later krijgen wij er ook beide een om te genieten (lekker met een beetje rum).

Wij bouwen onze tent op en richten de boel in – dan komt Kellen: vanavond  is er een klein feestje en ze biedt ons aan om in één van de kamers te slapen (vanwege geluidsoverlast). Ok – de kamers zijn prima en de badkamer was ons sowieso al aangewezen om te gebruiken.

De volgende ochtend treffen we Kellen om 06:00 (ja, zes uur) en gaan op een kleine ochtendwandeling. We zien capibara’s, een kleine miereneter, een aap en een aantal vogels – daarna ontspannen we in het zwembad en vermijden de hitte. De volgende nacht kunnen we opnieuw in de kamer overnachten – we laten  de Mercosur verzekering afdrukken en nemen afscheid om richting Bolivia te gaan.

kleinerameisenbaer guerteltier01

De 184 ligt  voor ons. De 184?
Ja, dat is de weg die Walter aanbevolen had – een grindweg, een zandweg. We dachten ons te herinneren dat het 50 km gravel was – maar het bleek iets anders te zijn. Na de eerste 25 km gravel begon het te regenen en we besloten bij de Fazenda Santa Clara te stoppen.

De nacht was prima, voor het avondeten stond piranha op het menu … maar de 3km aanrit naar de Fazenda vond Lobke niet zo leuk: zandweg!

De volgende ochtend gaan we op weg naar Corumba aan de grens met Bolivia. Curva do Legue was de eerste mijlpaal. Goed 25km, waarvan ten minste 15 kilometer zuiver zand spoor waren. Rechts en links van ons krokodillen en vele andere interessante dieren – maar we moesten onze ogen op de weg gericht houden.

Toen we in Curva do legue aankwamen – zonder ontbijt, wilden we graag iets eten. Om 11:30 uur werd gezeg – op de een of andere manier liepen onze klokken niet gelijk en bleek het een uur vroeger te zijn – uiteindelijk hebben we lang gewacht om iets te eten voordat we weer verder konden.

Van de overige ruim 85km naar Corumba waren 75km off-road … we staken nog een rivier over met een pontje. Bij het manoeuvreren is ongemerkt Lobke’s koppeling versteld – het kostte ons een half uur voordat we weer verder konden.
Kort voor Corumba werden we voor het eerst door de Braziliaanse politie aangehouden; ook hier werden onze papieren gevraagd. Tom knoopt een gesprek aan en deelt een paar stikkers uit, wat blijkbaar genoeg afleiding bracht om verder te kunnen rijden zonder dat er in de paspoorten gekeken werd.

Voor de grensovergang tanken we de motoren vol. En dan: Bolivia – here we come![:]

2 Responses to [:de]Brasilien – Pantanal und die Tiere[:nl]Brazilie – Pantanal en de dieren[:en]Brasil – Pantanal and the animals[:]

  1. Martin sagt:

    Hallo zusammen
    ich lese immer wieder gerne eure sehr interessanten Berichte.
    Freue mich immer aufs Neue was von euch zu lesen.
    Weiterhin unfallfreie Fahrt!
    Gruss
    Martin

Schreibe einen Kommentar

4/1qjTLmJT9lh863YkQUrKu_csxNanbxnQz3_QosZJQLA
%d Bloggern gefällt das: