[:de]Brasilien – Pantanal und die Tiere[:nl]Brazilie – Pantanal en...

Salar de Uyuni

20/11/2016 Comments (4) Blog

No hay internet!

[:de]Lobke hat den Part der Grenzübertritte übernommen – das Verlassen von Brasilien war kein Problem – der Eintritt von uns nach Bolivien auch nicht – aber das Importieren der Motorräder … Tja, am Abend war es zu spät dafür. Es galt also: Morgen müssen wir wiederkommen.

Wir suchen uns in Puerto Suarez eine Unterkunft, die wir im Hotel Sucre (Hostal) finden. Überteuert, ohne Klimaanlage … egal. Wir „kaufen“ Bolivianos (bolivianische Währung) und stürzen uns in die Strassen. Hier ist ein bisschen was los – es wird auf der Strasse gelebt und gegessen. Das fehlte uns bisher und so landen wir auch in einem „Strassenlokal“ und geniessen das Essen und Leben auf der Strasse. Es  setzt sich jemand aus Venezuela neben uns, der in Bolivien lebt und in Brasilien arbeitet – ein interessantes Gespräch. Vor allem, weil wir endlich wieder spanisch hören (portugiesisch ist doch etwas fremd für uns).

Am nächsten Morgen fahren wir wieder zur Grenze – Motorradimport. Wir treffen die gleichen Biker wie tagszuvor – ihre Abwicklung ist soeben fertig – und bekommen noch mit: es gibt kein Internet!

Naja, soweit, so gut … Aber ohne Internet geht hier GAR NIX!!! 5 Stunden warten wir … No hay internet. Kein Internet. Hay internet, pero no hay sistema. Internet, aber das System funktioniert nicht. 5 Stunden lang.

Kurzversion: Wir schaffen es, dass irgendwann die Dokumente von Hand ausgefüllt werden. Dazu braucht es aber erst Fotokopien … Dann macht der Typ ständig irgendeinen kleinen Tippfehler – also, muss das Dokument neu ausgefüllt werden. Allein für Lobke 4x.

Dann gibt es endlich den ersehnten Stempel – für Lobke’s Motorrad.

Jetzt geht’s weiter mit Tom’s CCM. Nachdem der Zoll-Fuzzi sich 2x verschrieben hat, füllt Tom das Dokument aus. Der Grenzer prüft das Dokument. Da ist eine „0“ zu viel. So ein Mist – Tom hat eine „0“ zu viel eingegeben. Also muss das Dokument neu ausgefüllt werden. Welch Wunder – Internet – jetzt geht es. Okay, Stop – jetzt wird alles am Computer eingegeben.

Motorrad-Marke: CCM

CC … was? Das gibt es nicht. Doch, die Marke gibt es! Nein, nicht in diesem System. Ohne Marke kann aber die Migration nicht erfolgen. Ja, und was macht ihr, wenn es eine neue Marke gibt?

Okay, die Frage bleibt offen – sehr, sehr oft prüft er die Marken – CCM gibt es im bolivianischen System vermutlich auch in  Wochen noch nicht!!!

Wir einigen uns auf BMW, weil ja schliesslich der Motor von BMW kommt. Tom besteht aber auf den Zusatz, dass BMW nur den Motor liefert, CCM aber die Marke ist. Gut eine Stunde später ist dann auch Tom’s CCM migriert. Jetzt muss auch noch Lobke’s CCM per Computer einwandern.

Es ist schon Nachmittag, als wir endlich bei Regen loskommen. Wir wollen einfach nur noch weg und fahren … Die erste Polizeikontrolle lässt nicht lange auf sich warten – zum Glück haben wir alle benötigten Dokumente und können ohne Zusatzkosten weiterfahren.

 

Aguas Calientes

Nach gut 200km mit einem Wechsel aus Bewölkung und Regen kommen wir in Aguas Calientes an – ein kleines Dorf an der Hauptstrasse.

Das Dorf liegt an einem Fluss – der Name klingt nach warmem Wasser. Beim Camping Tucan finden wir unseren Platz für die Nacht. Das Zelt ist wie immer schnell aufgebaut – dann wollen wir doch auch unbedingt vorsichtig an den Fluss gehen.

Wow – das Wasser ist sehr warm! Genau das richtig nach dem Ärger an der Grenze und dem schlechten Wetter. Wir geniessen das warme Bad, erkunden noch kurz das kleine Dorf, dann ziehen wir uns vor den Moskitos ins Zelt zurück.

Aus dem geplanten einen Übernachtung werden 3 – wir reisen erst an Tom’s Geburtstag wieder ab – nicht ohne diesen noch vorher ein wenig zu feiern … Pedro, der Camping-Chef (nicht Besitzer) versorgt uns noch mit Benzin zu einem guten Preis – das Thema Benzin wird uns vermutlich noch viele Male in Bolivien beschäftigen.

tanken

Benzin ist subventioniert und wird z. T. nur ungern an Ausländer abgegeben, da dies eine genaue Buchhaltung erfordert. Sämtliche Daten müssen aufgenommen werden und man zahlt, falls einem tatsächlich Benzin verkauft wird, gut den doppelten Preis …

Ach ja – und dann gab es da ja noch etwas zu feiern 😉

 

Jetzt geht es aber weiter – grobe Richtung: Santa Cruz de la Sierra.

In Robore wollen wir der Polizeikontrolle entgehen und fahren schon etwas vor dem Dorf von der Hauptstrasse ab. Bis zum „Zentrum“ (zum Mittagessen) müssen wir dreimal durch kleinere Flüsse – auf dem Weg zur Hauptstrasse geht es dann nochmal abschliessend durch ein Gewässer.

Die weitere Fahrt führt uns durch eine tolle Landschaft, viel Urwald und wir sehen nur wenige Menschen. Gegen Abend treffen wir dann in San Jose de Chiquitos ein – einer Stadt voller Missionare (so scheint es uns). Wir tanken ein wenig auf (mit dem oben beschriebenen Prozedere – echt nervig), dann suchen wir uns einen Platz für dich Nacht.

Lobke erspäht ein Schild, dass eine Erinnerung in ihr weckt – wir folgen dem Schild zum Hotel. Dieses gehört zwei Franzosen, die mit ihren beiden Rollern die Welt erkundet haben. Dort können wir im Garten campen und auch den Pool nutzen. Passend, um einen Geburtstag gut zu beenden. Am Abend erkunden wir noch die Stadt zu Fuss, geniessen ein leckeres Abendessen und können gut schlafen.

sleeping

Am nächsten Tag relaxen wir und faulenzen. Gegen Abend werden wir aber „wach“ und begeben uns in die Stadt. Tom will zum Friseur und sich Bart und Haare rasieren lassen. Ein spannendes Unterfangen. Das Ergebnis war okay, aber nicht so gut, wie wenn Tom selbst Friseur spielt. Daher ist eine kleine Nachbearbeitung notwendig.[:nl]Lobke nam de grensafhandelingen over – Brazilië uitreizen was geen probleem – Bolivia inreizen ook niet – tenminste niet voor ons. Maar de import van motorfietsen … Nou ja, die avond was het al te laat, dus moesten we morgen terug komen.

We zoeken in Puerto Suarez een overnachtingsplek, en belanden in hotel Sucre (Hostal). Te duur, zonder airco … nou ja, vooruit maar. Wij „kopen“ Bolivianos (Boliviaanse valuta) en slenteren door de straten. Hier is wat gaande – er wordt geleefd en gegeten op de straat. Dat hadden we tot op heden gemist – als snel belanden we in de straat met eetstalletjes en genieten van het eten en het leven op de straat. Iemand uit Venezuela schuift bij ons aan; hij woont in Bolivia en werkt in Brazilië – een interessant gesprek. Vooral omdat we eindelijk weer Spaans horen (Portugees wil nog niet zo lukken).

De volgende ochtend rijden we naar de grens – we moeten de motoren importeren. We treffen dezelfde motorrijders als de dag ervoor – ze hebben zojuist hun motoren ingevoerd – en vangen nog net op: er is geen internet!

Tot op heden liep alles prima … maar zonder internet gaat hier ECHT NIKS !!!

We wachten vijf uur … ‚No hay internet‘. Geen internet. ‚Hay internet, pero no hay sistema.‘ Internet, maar het systeem werkt niet. Gedurende 5 uur.

Korte versie: uiteindelijk krijgen we het voor elkaar dat we de documenten met de hand mogen invullen. Daarvoor moeten een paar kopieën gemaakt worden … want de beambte maakt telkens weer een schrijffout en dan moet het hele papier opnieuw worden uitgeschreven. Alleen al voor Lobke’s motor zijn 4 pogingen nodig.

Dan krijgen we eindelijk de begeerde stempel – voor Lobke’s motorfiets.

 

Dan is Tom’s CCM aan de beurt. Nadat de douanebeambte wederom 2 schrijffouten gemaakt had, vult Tom het document zelf in. De grenswachter controleerde het document. Er is een „0“ te veel. Oh nee – Tom heeft een „0“ teveel geschreven dus moet het document opnieuw worden ingevuld.

En dan – Internet – het werkt! Ok, stop – nu moet alles in de computer ingevoerd worden.

Motorfiets Merk: CCM

CC … wat? Dat bestaat niet. Jawel, dat merk bestaat! Nee, niet in dit systeem. Zonder merk kunnen de motoren niet ingevoerd worden. Ja, en wat doe je als er een nieuw merk op de markt is gekomen?

Ok, die vraag slaan we over – de lijst met merken wordt diverse malen doorgelopen – het zal nog wel even duren voordat de CCM in het Boliviaanse systeem opgenomen is!!!

Wij voeren de motoren in als BMW, want ja, uiteindelijk komt het motorgedeelte van BMW. Tom eist de toevoeging dat BMW alleen de motor levert , maar CCM het merk is. Een uur later is dan ook Tom’s CCM ingevoerd. Nu moet natuurlijk ook Lobke’s CCM nog in het systeem worden opgenomen…

Het is al middag als we eindelijk met regen kunnen opstappen. We willen niks anders dan de stad uit en rijden … De eerste politiecontrole laat niet lang op zich wachten – gelukkig hebben we alle nodige documenten en te kunnen zonder extra kosten doorrijden.

 

Aguas Calientes

Na meer dan 200 km met afwisselend bewolking en regen komen we aan in Aguas Calientes – een klein dorp aan de hoofdweg.

Het dorp ligt aan een rivier – de naam klinkt als warm water. Op Camping Tucan vinden we onze plek voor de nacht. De tent is zoals altijd snel opgebouwd – we willen dan ook snel naar de rivier.

Wow – het water is erg warm! Precies wat we nodig hebben na de problemen aan de grens en het slechte weer. We genieten van het warme bad, verkennen nog kort het dorpje en verstoppen ons dan voor muggen in de tent.

Ondanks de ene geplande nacht blijven we er 3 – we rijden pas op Tom’s verjaardag weer verder- niet zonder dit nog een beetje te vieren …

Pedro, de camping beheerder biedt ons benzine tegen een goede prijs aan – het probleem van de benzine zal in Bolivia waarschijnlijk vaak aan de orde komen.

tanken

Benzine wordt gesubsidieerd en wordt niet altijd aan buitenlanders verkocht, want dat vereist een nauwkeurige boekhouding. Alle gegevens moeten worden geregistreerd en als de benzine al wordt verkocht, betalen buitenlanders de dubbele prijs …

Ach ja, er viel ook nog wat te vieren 😉

 

We rijden verder – richting: Santa Cruz de la Sierra.

In Robore willen we de politiecontrole omzeilen en verlaten iets voor het dorp de hoofdweg . Tot het „centrum“ (voor de lunch), moeten we door drie kleine rivieren rijden – op weg naar de hoofdweg moeten het opnieuw door het water.

De reis voert ons door mooi landschap, veel bos en we zien weinig mensen. In de avond komen we aan in San Jose de Chiquitos – een stad vol missionarissen (zo lijkt het voor ons). We tanken opnieuw vol (met de hierboven beschreven procedure – echt vervelend), dan zoeken we een plek voor de nacht.

Lobke ziet een bord, dat haar herinnert aan iets dat ze gelezen had – we volgen de borden richting een hotel. De eigenaren zijn twee Fransen, die met hun twee brommers door de wereld gereden zijn. We kunnen er kamperen in de tuin en ook gebruik maken van het zwembad. Tom’s verjaardag wordt zo goed afgeslote. ’s Avonds verkennen we de stad te voet, genieten van een heerlijk eten en slapen goed.

sleeping

De volgende dag ontspannen en luieren we. ’s Avonds zijn we „wakker“ en gaan de stad in. Tom wil naar de kapper om zijn baard en hoofd te laten scheren. Een spannende onderneming. Het resultaat was ok, maar niet zo goed als wanneer Tom zelf kapper speelt. Daarom is een kleine nabehandeling noodzakelijk.[:]

4 Responses to No hay internet!

  1. muva sagt:

    das tanken ist ja sicher immer spannend…unvorstellbar für mich

    • Tom sagt:

      Naja, das Thema tanken ist hier immer nervig:

      Ich war heute morgen tanken – es sollte 8.68 Bolivianos kosten (normal lässt sich dann ein Preis von 5 – 5.5 verhandeln). Der Preis für die Bolivianer liegt bei 3.74.
      Heute hat es nur bis zu 6.5 Bolivianos gereicht.
      10 Minuten später bin ich mit Lobke’s Motorrad zur gleichen Tankstelle beim gleichen „Fuzzi“ gefahren. Er sagt: 8.68! Daraufhin frage ich, ob er sich noch an mich erinnert – ich dachte, der Typ hat vielleicht Alzheimer.
      Ja, er erinnerte sich, aber da nun der Eigentümer der Tankstelle da ist, gilt der offizielle Preis. Ich verlange dann, diesen zu sprechen und kann wenigstens noch ein Preis von 7.5 Bolivianos pro Liter erwirken.

      Tja, so ist das halt …

  2. Yvonne van Haperen sagt:

    Gefeliciteerd Tom!
    Glückwünsche!
    Ik had graag een voor-na foto willen zien van Tom zijn haar/baard.

Schreibe einen Kommentar

4/1qjTLmJT9lh863YkQUrKu_csxNanbxnQz3_QosZJQLA
%d Bloggern gefällt das: